Het zijn uitnodigingen om naar binnen te gaan kijken. Om de pijn die samenhangt met het gemis aan liefde, warmte, respect of waardering en erkenning niet te hoeven voelen ga je op zoek naar vervulling ((destructieve) relaties, drank, drugs, seks, overmatig eten of werken) ervan in de buitenwereld. Die bevrediging is dan altijd vluchtig en geeft meestal niet de echte voldoening waar je zo naar verlangt. Het kan een keerpunt in je leven zijn te ontdekken dat het bewandelen van de weg naar binnen veel heilzamer is. De echte schatgraver heeft de moed zich te verbinden met dat wat er is en graaft in zichzelf. Je gaat dan op zoek naar jezelf om te voelen wie je nu werkelijk echt bent.

Dit vraagt de moed ervoor te kiezen met de ogen van liefde te kijken naar jezelf, anderen en de wereld waarin je leeft. Liefde kent namelijk geen voorwaarden en regels. Alles wat aan je deur klopt qua pijn die je doorgaans liever vermijdt, verlangt ernaar om als vriend hartelijk begroet te worden. Het is hartverwarmend als daar geen oordeel op zit en iets of iemand er gewoon volledig mag zijn. Om het vrijheidsgevoel weer terug te krijgen en op een nieuwe manier naar jezelf en anderen te leren kijken, is liefde een prachtig hulpmiddel. Liefde stelt ons in staat te vergeven waardoor je afscheid kunt nemen van allerlei pijnlijke emoties. Door vrede te hebben met je onvrede kunnen wonden geheeld worden.

Het zijn wonderlijk genoeg juist onze pijnlijke emoties en de hiermee samenhangende beperkende overtuigingen die ons iets te vertellen hebben en ons helpen bij de verwerking van oude pijn. Onze wonden wijzen erop dat we anders tegen onszelf en onze werkelijkheid mogen aankijken. Elk trauma biedt je de kans een belangrijke kwaliteit in jezelf te ontwikkelen. Door het in contact zijn met je oude pijn zal ook je zelfbewustzijn groeien. Zelfbewustzijn is puur “zijn” los van oordelen en verwachtingen van jezelf en anderen en je beperkende overtuigingen. Als die verbinding er te weinig is, voel je je afgesneden van wie je ten diepste werkelijk bent. 

Omdat we leven in een wereld van dualiteit worden we geconfronteerd met tegenpolen. Dus als je afscheiding ervaart vanuit een trauma, ontstaat er een verlangen naar verbondenheid. Het is dan raadzaam om te kijken waar het hier werkelijk om gaat en je te bevrijden uit deze tweestrijd. Belemmeringen kunnen doorbroken worden. Je komt dan weer in contact met de levensenergie die door je heen stroomt. Je bent en creëert wat je denkt vanuit je overtuigingen, hoe je jouw buitenwereld ervaart is echter een spiegel vanuit je binnenwereld. Zo binnen, zo buiten.

Zowel psychische als lichamelijke problemen vinden hun oorsprong in trauma’s en wonden die ons of onze familieleden ooit overkomen zijn. in veel familielijnen zijn heftige dingen gebeurd die verwerkt mogen worden. Als je deze heelt en dus vrij maakt, kun je voluit zijn wie je echt bent.

Een trauma is dus de wortel van onze diepste wonden. De overtuigingen die hiermee samen hangen, waarbij we iets gaan geloven, hebben in hoge mate invloed op de manier waarop wij in het leven staan en tegen de wereld, de ander en onszelf aankijken.

Wat je ooit te verduren hebt gehad, kan nooit meer veranderen, wel de manier waarop je het meedraagt in je verdere leven.